Laguna 69

  
Marjet haalde haar vriend Friso op in Lima en ik zag hen beiden in Huaraz. We besloten om samen de Laguna 69 te hiken. 

Laguna 69 is een turkooisblauw meer op 4750m hoogte in de Valle Llanganuco aan de voet van de Chacraraju (6112m). 

Thommy een andere Nederlander sloot zich smorgens bij ons aan. De busrit duurde 2a3u met kleine stops bij andere laguna’s. Uiteindelijk begonnen we aan de hike. 7km in totaal en meer dan 1km stijgen. De hoogte overviel ons en we wandelden tragen dan we in gedachten hadden. Na ongeveer 3u kwamen we bezweet toe. Hoewel het prachtig was, konden we door de ijskoude wind en harde regenval weinig genieten. De warme cocathee dronken we snel op. Kleine photoshoot en terug afdalen. 

Wat ben ik blij met mijn kwaliteits schoenen en regenponcho. Als enige had ik nog droge kledij zan het einde van de 1dagstocht. (Het dragen van de korte broek was uiteindelijk een goed plan geweest) 

Machu Picchu

Omdat een verhaal neerpennen afbreuk doet aan deze ervaring, zullen jullie moeten wachten tot ik terug ben. Dan vertel ik in geuren en kleuren hoe ik Machu Picchu beleefde. Moet eerlijk toegeven dat ik – de dag nadien – nog steeds aan het bekomen ben. Die Inca’s zijn loco! 

  

Heilige vallei van de Inca’s – 2

Op dag 2 begonnen we in de stad Chinchero. Op een hoogte van 3760m is dit een van de boeiendste dorpen van de streek. We bezochten de lokale vrouwen die uitleg gaven over het proces van wol, verven en weven. Erna bezochten we de ruinas. Een geheel van Incaterrassen voor de kerk, schitterende muren en een mooi uitzicht op de bergen. De Iglesia is een koloniale kerk uit de 16e eeuw. Overladen met barok en alles is beschilderd. 

  
Moray is een ingenieus terrassencomplex in de vorm van een amfitheater. 

  
Las Salinas. Zoutpannen met 4000 zoutbekkens, waarvan de oudste al vóór de Incatijd werden geexploiteerd. 

   
 

Heilige vallei van de Inca’s – 1

De vallei begint in Pisac en volgt de bedding van de Urubamba tot in Ollantaytambo. De streek is aangenaam en ongerepter – volgens mijn reisgids. Ik vond de ware toestroom van toeristen het ergste wat ik ooit gezien heb. Uiteindelijk was ik er ook deel van. 

Pisac, dit is de meest facinerende incavindplaats van de vallei. Ruïnes in goede staat en een schitterende ligging. Mijn snapchatvrienden ontvingen hier zaterdag een klein filmpje van. 

De incawijk Quanchisraquay heeft een mooi uitzicht op de vallei. Schitterende Incaterrassen met anti-erosiemuurtjes die volledig opgaan in de bergachtige omgeving. Wat verder loop je via een Oncapoort de wijk Hanan Pisac binnen. Tegenover deze wijk ontdek je honderden gaten in de rots, die werden gebruikt om de doden te begraven. Wat verder heb je Intiwatana, een ceremoniële centrum die door het gebergte aan het oog verloren gaat. 

   
    
    
 
In Urubamba  hadden we lunchpauze en is verder een belangrijk doorgangspad op het kruispunt van de wegen naar Pisac en Chincheros. 

Ollantaytambo, Capital mundial de la Indianidad. Hier ligt de indrukwekkende vesting die de weg naar Machu Picchu bewaakte. 

   
 

Omgeving van Cusco

Tijdens het ontbijt in de hostel leerde ik een Amerikaan kennen, hij ging later op de dag enkele archeologische incavindplaatsen bezoeken samen met twee jongens uit Zwitserland. Het grappige was dat ik een van die jongens al kende van de talenschool in Bolivia. Kleine wereld toch. We vertrokken te voet, maar al snel regelden we een privetaxi die ons rondbracht naar de vindplaatsen. 

Als eerste Puca-Pucará. Het rode fort genoemd. Een kleine versterkte vestiging. 

  
Erna Kenko of labyrint. 

   
 Als laatste Sacsahuamán, “sexy woman” als uitspraak voor de toeristen. Het is prachtig, je geniet van een panorama als je de weg omlaag naar Cusco volgt. Sacsahuamán is een Incavestiging die erg beroemd is om haar steenblokken die soms tientallen ton wegen en zo goed op elkaar aansluiten. 

Ik was die dag wat vergeten fotos te nemen met mijn gsm, heb dus niet veel fotos van deze dag momenteel.  

  

Arequipa + Colca Canyon

    
 Arequipa is een prachtige stad (zonder straathonden en vuilnis). Koloniale gebouwen uit de tijd dat de Spanjaarden heersten over de stad. Het klooster (nu museum) vond ik een hoogtepunt. Maar toch was ik op zoek naar een uitdaging en besloot te hiken in de Colca Canyon. Indrukwekkend uitzicht met condons die rondvliegen in de canyon. De afdaling duurde ongeveer 3uur, in de hitte. In een dorpje, kleiner dan mijn hometown, kregen we wat rijst met alpacavlees geserveerd. Een nieuwe 2,5liter fles aankopen en weg waren we. De rest van de tocht was Inca-plat = klimmen en afdalen voor de volgende 2,5uur. 

  
Aangekomen op het eindpunt sprongen we het niet-verwarmde zwembad in. En genoten van een 1liter biertje. Vochtbalans op peil houden. 

Mijn groepje bestond uit 2 spaanse vrouwen die geen Engels konden/wilden spreken. 1 man uit Catalonië, waarbij zijn Spaans onverstaanbaar was en zijn Engels beperkt. En dan waren er nog 1 Amerikaanse en 3 Britten die allen geen Spaans konden spreken. En dan had je mij, die 4 talen spreekt. Ze waren voor de gids een beetje frustrerend omdat beide groepen verwachtten als eerste de uitleg in hun f*cking taal te krijgen. Met discussie tot gevolg. Uiteindelijk kwam iedereen wel -ondanks taalbarriere- overeen. 

Dag 2 vertrokken we om 5u zonder ontbijt aan de beklimming. Het was noh donker en ik zat al in short en topje te wandelen en zweten. Aan de andere kant van de berg kwam de zon langzaam tot we de top bereikten na 2uur. Ik als eerste vrouw van onze groep. Sommige namen een muildier omdat de beklimming te zwaar was. Uiteindelijk loont het, want je ziet continue een prachtig landschap en ook al zit je soms te vloeken op jezelf het is genieten.

   
 

Peru

Ondanks de staking van de vrachtwagenchauffeurs kon ik er grens al wandelend oversteken. 4 km tot ik in Peru was.  

    
    
   

San Pedro de Atacama

Vroeg uit de veren om opnieuw te liften. De eerste jeep was een knappe jonge man met prachtige ogen. Hij vond het dan ook heel spijtig dat hij die dagen moest werken en ons slechts 1uur verder terug afzette bij het tankstation. 

Erna mochten we mee richting Antofagasta met een man, waarvan zijn auto/busje vol was met meloenen en ander fruit. De man was zo enthousiast dat hij speciaal voor ons reed naar Taltal en andere plaatsjes. Hij trakteerde ons op lunch en bracht ons uiteindelijk verder dan Antofagasta. Daar regelde hij persoonlijk een nieuwe lift voor ons samen met truckchauffeur Enrique. Rond 16u waren we al in Calama en dan was het slechts nog 1 uurtje in de jeep samen met een jonge man die 20 dagen werkt en dan 20 dagen vrij heeft. Het Chileense werkschema is zo slecht nog niet.    

 De hostelprijzen zijn in een toeristische stad als San Pedro wat hoger dan gemiddeld, maar we kwamen tot een compromis met de eigenaar en kregen een kleine discount. I know, ik ben gieriger dan de Hollanders. 

  
    
    
   
Op dag 1 huurden we fietsen. We reden op aardewegen door de prachtige natuur. Je kunt het niet vergelijken met iets, heel speciaal. Smorgens moesten we enkele rivieren oversteken. En in de namiddag hunkerder we naar water want dan zaten we in Valle de la Luna. Geen schaduw, brandende zon en te weinig drinkwater mee. Het stuur van men fiets zat dan ook nog eens los, waardoor we hulp nodig hadden. Maar het was het allemaal waard. Prachtige natuur. Voelde net alsof we op de maan waren. Savonds dronken we liters water en konden amper normaal op een stoel zitten na zoveel fietsuren.    

    
    
   
Dag 2. Een georganiseerde tour met 14 andere personen. Niet onze favoriete manier om erop uit te trekken, maar soms kun je niet anders. Laguna na laguna om uiteindelijk te stoppen in een toeristisch dorp waar gringo’s chips gaven aan de tamme lama. Zielig gewoon. Al was de tour wel redelijk oke. 

Arica

Na 16 dagen samen reizen splitsen de wegen van Marjet en ik. Zij gaat naar Iquique, terwijl ik naar Arica ga en dan zo snel mogelijk de grens oversteek naar Peru. Maar de mogelijkheid bestaat dat we elkaar in Huaraz, Peru opnieuw zullen tegenkomen. 

Gisterenavond nam ik -solo- de nachtbus. Normaal neem ik altijd Pullnam bussen, omdat die iets goedkoper zijn dan de populaire Turbussen en BETER. Zo bleek gisteren dat ze geen frazalda’ke (deken) hadden. Hun dakraam van de bus was stuk, waardoor ik in de trek zat. Maar mijn buurman, de gespierde Diego, offerde zijn trui op zodat ik een extra trui had om me te verwarmen. Ik ben zo nog niet klaar om Chile te verlaten!! Ik hou van Chile! Mag ik de vacatures in de ziekenhuizen hier raadplegen? …  

 
Na 12u kwam ik aan in Arica. Ik vroeg simpelweg aan de agent hoe de straatnaam was en hij besloot mee te wandelen tot aan de hostel. Ik verblijf bij een leuk ouder koppel, die hun vrije kamers verhuren. Hun kleinzoon woont hier ook, gedurende de ganse zomer. En deze morgen had hij een schattige pyjama aan en supermancape. 

In de voormiddag besloot ik de stadskern te bezoeken. Al is het niets speciaal. Uiteindelijk kon je mij terugvinden op de boulevard aan het shoppen. Waaawww shoppen. Het was 5 maanden geleden! Veel kon ik niet kopen, want men backpack zit al vol. 

 
   
Erna ging ik naar het strand. Na een uurtje zonnen (en dobberen in de zee) had ik er genoeg van. Liep wat verder en bleek er wel niet een internationale rugbytornooi aan de gang te zijn. This was my lucky day! Tot na zonsondergang zat ik te kwijlen en hevig te supporteren. IK BEN ZO NOG NIET KLAAR MET CHILE!! Thuisploeg Arica won en illegaal vuurwerk ging de lucht in, samen met de overschotjes scheerschuim (fake snow?!) van oudejaarsavond. 

Morgen moet ik de frontera over naar Peru. Maar er rijden geen bussen. Ik moet met een onofficiele taxi naar 2km van de grens, dan wandelen tot 2km na de grens. Camionchauffeurs staken aan beide grensposten, waardoor niemand door kan. Busconductors zijn solidair net als de officiele taxidrivers. Ben heel benieuwd naar morgen. Misschien en ik wel geforceerd om in Chile te blijven. 

San Pedro de Atacama Fotos

Omdat ik denk dat het niet gelukt is in het vorige bericht de fotos te plaatsen. Poging 2