1 Mes en Bolivia

Gisteren kreeg ik mijn 2 extra stempels voor verblijfsvisum en mag dus nog 60 dagen langer in het land verblijven. Mijn advocate (heel normaal om hier je eigen advocate te hebben) is ondertussen druk papieren aan het invullen voor mijn verblijfsvisum van 1 jaar. No worries, ik verleng mijn tijd hier niet. Verblijfsvisum voor 1 jaar is namelijk goedkoper dan ene van 6 maanden.

Dus vandaag ben ik hier exact 1 maand en kan amper geloven dat de tijd zo snel gaat. Heb er wel een turbulente week opzitten. Het gastgezin was niet zo super en vorige week heb ik letterlijk weggevlucht. Het volledige verhaal is te horen bij Marieke, Belguine en mijn ouders. Want het is een beetje shameless dat ik het hier zou neerpennen. Momenteel woon ik in een appartementje (meer studentenhuis) in de stad. Dicht bij alles, samen met lotgenoten. Meer vrijheid en zelfstandigheid.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is hier een komen en gaan van vrijwilligers, dus moet je continue sociaal blijven. Al heb ik niet het gevoel dat ik daar problemen mee heb. Vorige week beklom ik de Cristo met Nikki (Nederlandse vrijwilligster), best pittig. En die dag was autoloze zondag hier in Bolivia. Dus als we erna het stad introkken, moest je alles tevoet doen. Leerde er Lieke kennen, Nederlandse studente geneeskunde. En de vriendengroep met de dutchies werd alsmaar groter. Savonds thee drinken met Marjet (Nederlandse vrijwilligster). Wat ventileren over de cultuur, werkervaringen en date-ervaringen. Jaaaa, heb mijn eerste date er al opzittten. Boliviaanse mannen zijn best wel apart, dus denk niet dat er een catch tussenzit.
  
Volledig geadopteerd door de dutchies had ik vorige donderdag cheesefondue. Superleuke meiden, alleen jammer dat mijn West-Vlaams wat aan het vervagen is. Dus gelieve me niet uit te lachen wanneer ik terug ben en met een vreemd accent spreek.

De dutchies zouden heel graag een woordenboek uitbrengen met “Het Vlaams van Annabel“. Sommige woordenschat vinden ze hilarisch, terwijl ze het ook best verrijkend vinden. Enkele voorbeelden van mijn woordenschat (volledig normaal voor de westvlamingen): ‘je spriet staat open’, ‘ambetant’, verwarring met ‘gij’ en ‘jij’ en de perceptie van ‘namiddag’. Enz.