Sucre y Potosi

Afgelopen fin de semana trok ik met enkele dutchies Nikki, Marjet en Renate naar Sucre. Vrijdagavond omstreeks 20u vertrok de nachtbus richting Sucre. We kregen onderweg een triestige plaspauze van amper 5 minuten en werden bijna achtergelaten in the middle of nowhere omdat de conductor muy frio had. Na 9u kwamen we aan in Cuidad Blanca.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De dutchies gingen een sieta nemen in de hostal, maar ik had teveel energie en trok sola de stad in. Prachtige stad, veel rustiger dan Cochabamba maar een beetje klein. In de namiddag trokken we met z’n allen richting festival. De feesten in Bolivia zijn allemaal een beetje hetzelfde: veel muziek (fanfare), gedans, kitcherige kostuums en 24u lang. Erna zochten we de rust op bij een kerkje op de heuvel met prachtig uitzicht op de stad. Dat vroeg om een fotoshoot natuurlijk.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Om te vieren dat Nikki verlost was van de antibiotica gingen we savonds naar een lokale club. Voelde met terug 16jaar, waarbij de mannen je vroegen om te dansen. Ik zei hen vriendelijk dat ik hen te klein vond, maar ze werden niet afgeschrikt…

Een klein detail, als je in Bolivia een taxi huurt mag je erin met zoveel je kan. Dus wij zaten gemiddeld met 8 in een taxi. Mijn positie was bovenop de handrem.

Na veel drank en wat schrale salsamoves gingen we op een deftig uur naar huis. Maar Nikki zat geklemd met haar ring (en vinger) tussen de koffer van de taxi. Na vele pogingen om die ring eraf te halen, gingen we naar Spoed. Marjet ontfermde zich over Nikki, terwijl ik de medische voorgeschiedenis besprak en alle papieren invulde. Met een reuzeklem (en 8 kijklustigen op de achtergrond) werd de ring verwijderd. Hoeraaaaa.

El domingo trokken we richting las 7 cascadas. Een truffi tot het einde van de weg en dan “gewoon rechtdoor lopen” in de bergen. Na een stevige wandeling, vergezeld door Job (Belgische Globetrotter), bereikten we de watervallen. Hilarisch, het is hier droogseizoen dus zagen we enkel een klein waterplasje waar de local hun kleren aan het wassen waren. HA-HA.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Marjet verliet ons team savonds, want maandagochtend hadden we een roadtrip richting Potosi. Renate bezocht er de mijnen, waar nog steeds kinderen werken. Kinderen zonder vader zijn noodgedwongen om na hun school in de morgen nog eens 9uur te werken in de mijnen. Toeristen houden het amper 30min vol,  omdat de lucht er zo vuil en kankerverwekkend is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nikki en ik bezochten een klooster en gingen erna een typische maaltijd eten op een marktje. Aji de achakana = cactuswortel met pikant sausje en rijst. Met lichte maagklachten namen we terug de bussen richting Oruro en Cochabamba (5uur en 3,5uur).

Op naar het volgende weekend.