Omdat ik geen grote fan ben van hun Boliviaanse keuken, organiseerde ik een brunch weliswaar bij Marjet thuis. Mijn studentenhuis heeft geen tuin en het zou zonde zijn om ons op te sluiten met zo’n prachtig weer.
Als een echte keukenprinses maakte ik koekenbrood en sintkoeken klaar. Met pijn in het hart bracht ik men pot Nutella (10euro voor een kleine pot) mee, om te delen. Marjet had haar specialiteit gebakken: pannenkoeken en appeltjes met kaneel. Renate heeft geen baktalent en kocht in de supermarkt yoghurt enz. Marye maakte fruitsla en jammergenoeg waren de quinoa-pannenkoekjes van Nikki mislukt. Daar zaten we weinig mee in, want we hadden eten op overvloed. Ik wou zeggen ‘voor herhaling vatbaar’, maar de weekends zijn hier wo schaars.
Amper bekomen van de brunch ging mee op pad met J Pablo, Karlijn en Kim. We trokken richting een parkje aan de rand van Cochabamba. Er werd ons verteld dat er een waterval is, daar gingen we dus ook gretig naar op zoek. (Al weet ik ondertussen dat de watervallen hier weinig voorstellen)
Na een stevige wandeling besloten we om het lokale gerecht hier te proberen: Anticucho, ofwel koeienhart op een stokje met salsa de mani (pindasaus). Thuis zou ik dit nooit eten of proeven, maar aangezien ik een cochabambina ben moet ik toch wat aanpassen aan de cultuur. Het smaakte verrassend heel lekker, maar dan wist ik nog niet wat mij de volgende dag te wachten stond.
Karlijn en Kim
Camping / Picknick
Begin van de tocht
Het bos in…
Onder de indruk van de waterval
Selfie
Dona Maria
Dona Maria
Anticucho
The day after was ik wel behoorlijk ziek. Gelukkig was Dona Beni (kuisvrouw) zo lief om mate de coca te maken, waardoor ik me wel beter voelde. Coca is ook goed voor alles hier.
Annabel in Bolivia, Chile & Peru 