Met lichte darmkrampen zat ik aan de ontbijttafel, al zat ik meer enthousiast te denken aan de 3 uur lange toch richting refugio 2. Die darmklachten zitten ook slechts tussen mijn oren.
Met minder laagjes en alle materiaal in de backpack vertrokken we in de storm. Ijskoude wind sneed in mijn wangen en dan werden we nog getrakteerd op sneeuw en hagel. De tocht was best pittig. German ging er kei-snel vandoor en ik liep al hijgend achter. Als excuus voor rustpauze, nam ik af en toe mijn camera om wat fotos te nemen.
Superopgelucht kwam ik toe bij refugio 2. Maar dacht bij mezelf ”Als drie uren stappen al zo lastig is, hoe zal ik het morgen vanaf brengen en dat is zes uur klimmen en dan nog de hele tocht terug afdalen?. Besloot om er niet langer over na te denken en begon wat te socializen met mijn lotgenoten.
In totaal waren we met 20 klimmers, waarbij heel wat toeristen al ervaring hadden met langdurige trekkings. Of ze waren zo slim geweest om wat te wennen aan de hoogte, maar toch waren er enkele slachtoffers van soroche. Als een echte verpleegkundige zat ik hen tips te geven: mate de coca, diamox, veel water drinken, enz.
Al was het ‘veel water drinken’ een beetje met tegenzin, want wanneer je moest plassen dan was het nodig om terug die dikke fleece, jas en extra laagjes aan te doen. Omdat de toiletten iets verder en buiten waren. Na een toiletbezoek werd ik aangesproken door een groepje Bolivianen die zo onder de indruk waren en met me op de foto wilden. Awkward nam ik mijn beste pose aan met mijn winterkledij en hoopte dat deze fotos nooit het daglicht zullen zien.
Wat later leerde ik Anne en Lluis kennen die mij kwamen vergezellen in het team. Lluis is een Spaanse, net afgestudeerde huisarts die besloot om 6 maanden te gaan rondreizen. Anne is een franse superleuke meid die momenteel in Australie woont (en mij de uitnodiging gaf om haar daar te komen opzoeken). Ik besloot om German te geven aan Lluis en de tocht op dag 3 samen met Anne en gids Theo te beginnen. Omdat Anne heel traag is, werd overeengekomen dat wij dus 15 min a 30 min vroeger gingen vertrekken.
Om 18u30 kroop iedereen in zijn slaapzak voor een korte nacht…
Annabel in Bolivia, Chile & Peru 