Rurrenabaque – Día 1

De namiddag na Huayna Potosi besloten Anne en ik samen een hostal kamer te delen, omdat we het goed met elkaar konden vinden en goedkoper. In mijn survivalgids stond een leuke hostal en die vonden we heel snel in het centrum van La Paz. Aangekomen en geinstaleerd in de hostal ging ik meteen richting douches, want het was ondertussen terug 3 dagen geleden dat ik mezelf gewassen had. De refugio’s hadden geen badkamers en toiletten die je moest doorspoelen met water (of ijs) uit een grote ton. Het klinkt vies, maar in vergelijking met de gemiddelde Boliviaan is mijn persoonlijke hygiene nog steeds stukken beter. Anyway, rond 18u trokken we richting Lanza, overdekte markt waar de locals eten. Ik at er enkel rijst , Anne en Lluis bestelden een Boliviaanse maaltijd en erna gingen we allemaal naar ons bed.

Lanza

Lanza

Luchthaven La Paz

De dag erna moest ik vroeg uit de veren, want een taxi kwam me ophalen om me te brengen naar de luchthaven. Je hoeft maar een uurtje op voorhand aanwezig te zijn en maar best ook, want de luchthaven in La Paz is echt heel klein. Security is hier minder streng en water mag gewoon mee door de controle. Iets later zaten we met 20 personen (inclusief 2 piloten) op het vliegtuig richting Rurrenabaque. Een vlucht van slechts 45 minuten met een prachtig zicht op de Cordillera Real in La Paz. Onmiddellijk bij het uitstappen kwam de tropische hitte op je af. Oke, dit is jungletemperatuur!

luiaard

Alligator

Selfie met Magda en Jimmy

Je zet 5 stappen in de luchthaven van Rurrenabaque en je staat al aan de straat, waar de agency me stond op te wachten. Nam plaats in de jeep naast een pasgetrouwd koppel uit Polen. Superschattig om hen te zien. In de koffer zat een koppel uit La Paz en dan de gids. Ik was wat vertalertolk want ofwel spraken mijn teammates Engels en geen Spaans of Spaans en geen Engels.

Op een hobbelige weg reden we richting de oevers van Rio Beni, waar we overstapten op een bootje en een tocht van 4uur volgde – in de blakende zon. Aan de oever zagen we allerlei diersoorten (waarvan ik de naam niet meer weet) en in het water konden we kaaimannen en alligators spotten. We stopten even om de aapjes te zoeken, waarbij ze onmiddellijk onze boot afspeurden op bananen. Wild life, yeah right. Had ik nog vergeten te zeggen. Ik koos met opzet voor een Ecologische tour, omdat ik het belangrijk vind om de natuur wat te respecteren. Maar na nog geen 30minuten in de jeep – voordien – reed de gids al een dier dood op de weg. Ik was in shock. Nuja van de lokale bevolking hier kun je vanalles verwachten.

Na het spotten van wilde dieren kregen we een kleine break in de hostal, om daarna te vertrekken om de zonsondergang te zien. Alle toeristen verzameld op 1 punt en dan kijken maar. Ik zag opeens een bekend koppel zitten en ging met hen aan de praat. 1,5 maand geleden woonde dat Franse koppeltje nog bij mij op appartement, daarna gingen ze Bolivia doorkruisen met de FIETS! Geen van ons beiden dacht elkaar terug te zien in de jungle. We wisselden verhalen uit en vergaten te kijken naar de zonsondergang.

Eenmaal ons biertje op was, gingen we huiswaarts richting hostal. Onze chefkok Alberto had een enorm lekker maaltijd voorbereid, moest bijna mijn broeksknoop losmaken na al het smullen. Ik sprak wat met onze gids Jimmy en die had enkel nog plannen om te gaan nachtvissen. Natuurlijk nodigde ik mezelf uit en wanneer alle toeristen gingen slapen vertrokken wij met het bootje richting de perfecte fishingspot. Onderweg kochten we nog coca (die leek op een zakje cocaine) en sodium. Als een echte boliviaanse stak ik een mengeling in mijn rechterwang en zo bleven we de ganse nacht scherp om te vissen. Ik kreeg een klein houten stokje met visdraad aan en daarmee moesten we het doen. Na nog geen 5 minuten had ik al beet. Best wel een kanjer van een vis. En zo zaten we tot 3u snachts, op een bootje, in de amazone, onder een prachtige sterrenhemel, tussen de alligators enzo en omringd (ik dan toch) door duizenden muggen. Regelmatig vlogen vuurvliegjes voorbij en na middernacht werd het heel stil, uitgezonderd het gepraat van ik met gids Jimmy. Na een goeie buit keerden we terug naar de hostal. Geluidsloos kroop ik in mijn bed, want ik deelde de dorm met mijn teamies voor de drie dagen en wou hen niet wakker maken.