Ik merk dat er enige ongerustheid is over de perikelen van mijn verblijfsvisum. De eerste week van mijn verblijf hier had ik al een advocate, die me het hele proces zou bijstaan. 1 maand en half later zou ik een verblijfsvisum hebben voor 1 jaar.
Hiervoor moest ik wel veel doen. Afspraken met notaris, politie, interpol, drugslab enz. Op een dag had ik een afspraak bij het ziekenhuis. Bloedafname, urinetest, praatje met de dokter, RXfoto. Ik vond het niet alleen overdreven, maar was totaal niet akkoord met onnodige straling die ik zou krijgen. Anyway, ik onderging het allemaal in het smerige ziekenhuis.
Daarna was het enkel nog afwachten. Tot ik enkele weken geleden een bericht kreeg dat interpol moeilijk deed over een soort wet van jaren geleden in Belgie. Weet ik veel wat. Ik moest nog naar La Paz naar de ambassade gaan en erna de procedure verder zetten. Maar Carmen (mi abogada) gaf aan dat het moeilijk ging worden en niet zou lukken binnen de deadline. Ik besloot de procedure te stoppen. Zou anders nog 300 euro moeten betalen voor een visum die ik te laat in handen heb. Want in tussentijd moet je een boete per dag betalen. Bolivia maakt het moeilijk voor iedere vrijwilliger, jammer want ze kunnen ons goed gebruiken.
Momenteel ben ik nog legaal. Maximum 90 dagen heb je om hier te blijven. Ik blijf iets langer dan “mag”, betaal dan de opgelopen boete wanneer ik de grens zal oversteken. Geen ongerustheid is nodig. Zal heus niet opgesloten worden in de gevangenis, maar voel me toch niet zo veilig onder die situatie waardoor ik in december hier zal vertrekken.
Daarna ga ik (jaja, helemaal alleen) reizen richting Chile en Peru. Natuurlijk hou ik jullie nog steeds op de hoogte via de blog. Eind februari ben ik terug in België, maar nog geen vlucht is geboekt…
Veel grtjs Annabel, tot schrijfs…
Annabel in Bolivia, Chile & Peru 